Nowy gatunek mrówek lubi ściągać kulturę od innych.
Agresywne brazylijskie mrówki Crematogaster ampla mają problem pasożytowania. Mrówki oszustki skopiowały swój język ciała. Infiltrują swoje terytorium, podążają zgodnie z ich śladami zapachowymi i kręcić się koło ich źródeł żywności. Teraz jednak ci szpiedzy muszą unikać dotykania swoich gospodarzy, ponieważ coś z nimi jest nie w porządku.
Oszustem lustrzane odbicie mrówek Cephalotes specularis, jak opisano w nowym badaniu Scott Powell’a, biologa mrówek na George Washington University. Sposób w jaki Cephalotes specularis silnie strzeże terytorium ampla nigdy wcześniej nie widziano w etap ewolucji pasożytnictwa społecznego, lub gdy jeden organizm kradnie kulturę innego.
"To jest dosłownie odkrycie nowego gatunku i pasożytniczego zespołu w tym samym czasie," powiedział Michael Kaspari, ekolog z Uniwersytetu w Oklahomie, który nie był zaangażowany w badania - "jest to najlepszy rodzaj odkrycia naukowego."
Nawet w świecie mrówek pasożytniczych - świecie niewolnictwa i mandżurskich-kandydatek na królowe- Cephalotes specularis są dziwne. Powell pierwszy zauważył te gatunki zupełnie kątem oka.
"Zauważyłem, że cos jest nie w porządku" powiedział – „były dwie lub trzy mrówki, które były niemal identyczne jak królowa, ale potrafiły jakoś unikać chaosu". Powell i jego brazylijscy koledzy byli zaintrygowani. Jaki rodzaj intruza to był?
Brazylijczyk twierdzi, że ich miejscem życia, obu gatunków, jest zadrzewiona sawanna. Aż 20 gatunków mrówek może współistnieć na jednym drzewie. Jednak zespół Powella nie nalazł żadnych innych gatunków mrówek na prawie 200 które, tak gorliwie wyganiałyby intruzów a następnie ponownie wpuszczały je do swojego domu.
Podczas gdy większość innych mrówek przyjmują postawę obronną, Cephalotes specularis zabezpiecza się poprzez mimikry. W przeciwieństwie do własnych żołnierzy, robotnice Cephalotes specularis są ciemne i błyszczące i chodzą z podniesionym tyłem. One nawet skopiowały samą prędkość chodzenia, jak i postawę.
Pozwala to tym mrówkom wejść na wrogie terytorium, dając im dostęp do tego samego pokarmu gospodarza. Mimo że mrówki żyją oddzielnie od królowej ich gniazda można znaleźć u ich sobowtórów, co wskazuje na wysokie uzależnienie. Prace badawcze pokazują, że Cephalotes specularis wykorzystują ich feromony nawet bardziej niż one same.
To napięcie pomiędzy wolnością i zależnością sprawia, że Cephalotes specularis są tak interesujące. Ewolucja gatunków takich jak Cephalotes alpha zmusza organizmy do stworzenia sobie drogi na około lub przez. Pasożytnictwo jest fascynującym rozwiązaniem, jak twierdzi Kaspari.
"Pasożyty były to pierwsze neurobiologami," mówi - dobór naturalny dostarcza wiele okazji do tworzenia koligacji jednego gatunku z drugim, w celu wykorzystania go."
Mimo wszelkich starań mrówki Cephalotes specularis nie zdołały oszukać królowej mrówek Cephalotes alpha. Gdy ruch jest zbyt duży, aby uniknąć kontaktu i zostać rozpoznanymi, przechodzą wtedy na krawędzie. Zespół Powella zaobserwował, że w momencie ataku królowej, nasze sprytne mrówki już są daleko.
Końcem dla wielu pasożytów jest integracja i uzależnienie ale Cephalotes specularis jeszcze do tego nie doprowadziły - przynajmniej na razie. Niezależnie od tego, czy te mrówki zmierzają w tym kierunku, jego obecny styl życia pół-niezależny ułatwia studiowanie pasożytów, które współzamieszkują z gospodarzami.
"Oferuje to wiele możliwości, aby zrozumieć niektóre z kosztów i korzyści wynikających z ewolucyjnego przejścia od życia wolnego do pasożytnictwa," mówi Powell – „z głęboko zakorzenionego pasożytnictwa nigdy nie da się oddzielić tych dwóch rzeczy"
Znalezienie takiego unikalnego związku wymaga dużej uwagi i baczności na szczegóły, jak twierdzi Kaspari.
źródlo: Nova Next
